Bay of Islands

Voor het eerst weet ik eigenlijk niet zo goed waar ik moet beginnen... Zal ik verder gaan met vertellen waar ik vorige keer was gebleven, of het misschien eerst over de afgelopen week hebben? Ik kies dan denk ik toch voor het laatste...

Afgelopen week bereikte mij het verdrietige bericht dat een studiegenoot van CMV is overleden. Ik ben erg van het nieuws geschrokken en er een paar dagen heel boos en verdrietig om geweest. Het is zo raar om te horen dat iemand van nagenoeg je eigen leeftijd komt te overlijden... Het hoort ook niet! Je hoort pas dood te gaan als je er al een heel leven op hebt zitten, en godverdomme niet als je nog een heel leven voor je hebt!
Zo. Dat wilde ik even kwijt.

Inmiddels heb ik het Zuidereiland al weer een week achter me gelaten. Vorig week zondag was het eindelijk de grote dag dat mijn kleine-meisjes-droom uit ging komen: zwemmen met dolfijnen! :D We werden 's middags om 12.30 verwacht bij de Dolphin Encouter in Kaikoura, alwaar ik mezelf weer in een lekkere strakke wetsuit mocht hijsen en we een briefing kregen over de dolphin swim zelf. Daarna gingen we met een bus naar South Bay in Kaikoura, waar de boot lag aangemeerd. Het was ongeveer een minuut of 20 varen naar een zwerm/kolonie/groep/kudde dolfijnen. Toen de boot wat vaart minderde, mocht je voorop bij de boot gaan kijken en ja hoor.... daar zwommen gewoon dolfijnen! Behalve dan in het Dolfinarium had ik nog nooit dolfijnen in het echt gezien, maar het was echt schitterend!!! :D Het was zo'n mooi gezicht hoe die beestjes met een bloedvaart voor die boot uitzwommen en uit het water sprongen! Het was net alsof het niet echt was. ;) Nadat de eerste groep zwemmers een half uur in het water had gelegen, was het beurt aan groep 2 (waar Babette en ik in zaten) om zich te water te laten. Snorkels op, onderwatercamera (die we net de dag ervoor hadden gekocht) in de aanslag en zwemmen maar! Tijdens de briefing eerder bij het Encouter gebouw was ons verteld hoe je de aandacht van de dolfijnen kon lokken. Het gaat er vooral om dat jij hen vermaakt, en zij niet jou. Door bijvoorbeeld naar beneden te duiken en dolfijnachtige geluidje te maken, trek je hun aandacht. En als je eenmaal de aandacht hebt, dan komen ze echt waar in grote aantallen op je af zwemmen!!!! :D De eerste keer dat ik er eentje op me af kwam zwemmen schrok ik me echt rot! Hij/zij zwom recht op me af en op het laatste moment langs me. Ik schrok me echt een beroerte en stak meteen m'n hoofd weer boven water. Lekker slim, want die beesten zitten allemaal onder water! ;) Toen ik eenmaal een beetje in de gaten kreeg dat ze dat allemaal de hele tijd deden, raakte ik er aan gewend en kon je echt een beetje met ze spelen! :D Als dan oogcontact met ze maakt en je gaat rondjes zwemmen, dan gaan ze keihard rondjes om jou heen zwemmen! Echt zo onwijs leuk! Ik vond het zo bijzonder dat er zoveel interactie is tussen jou en een wild dier. En die dolfijnen zijn ook gewoon schattig en leuk, ze maken je echt een beetje aan het lachen (wat overigens niet zo heel gemakkelijk gaat met een snorkel op je gezicht, maar dat even ter zijde). Na twee of drie keer het water in te zijn geweest en ook een half uur met de dolfijntjes te hebben gespeeld, was het alweer tijd om richting de haven terug te koersen. Ik was na het zwemmen helemaal bekaf! Ik had al niet zoveel energie, omdat ik de dagen ervoor flinke griep had gehad en ondanks dat ik twee (!!!!!) van die zeeziekte pillen had geslikt, was ik weer zeeziek van het snorkelen... :( De terugtocht van ongeveer een half uur naar de haven ben ik op de boot in slaap gevallen... Babette heeft gelukkig nog wel wat mooie foto's kunnen schieten van de dolfijnen die uit het water sprongen, want daar was ik niet meer toe in staat, hahaha ;) Uiteraard heb ik wel keihard m'n best gedaan om onderwater foto's te maken van de dolfijnen, maar die zijn gemaakt met zo'n 'ouderwetse' camera met een rolletje, dus die kan ik helaas nog niet aan jullie laten zien. Heb ook geen idee of ze goed gelukt zijn of niet, want ja met die ouderwetse techniek kun je je foto's niet terug kijken na afloop. Dus ik ben benieuwd! Ik denk dat er allemaal maar halve dolfijnen op staan, maar zelfs al zou dat zo zijn, dan vind ik dat geloof ik niet echt heel erg. Als ik de foto's zie, weet ik weer precies hoe het was om tussen de dolfijnen in het water te liggen en dat is voor mij voldoende! :D Ik vond het echt een prachtige ervaring en ik dit is echt iets wat ik m'n leven lang niet meer vergeet!

Vorige week maandag hebben we het Zuidereiland weer verruild voor het Noordereiland. We hebben 1 nacht in Wellington geslapen, om de volgende dag in een keer met de Kiwi bus van Wellington naar Taupo te rijden. We waren nog geen half uur weg uit Wellington, of de bus kreeg pech. Er bleek iets mis te zijn met de vering van de wielen ofzo... Na drie uur langs de kant van de weg te hebben gestaan en de hulp van een mechanic te hebben ingeroepen was de bus weer 'good to go' en konden we onze reis weer vervolgen. In Taupo hebben we ook weer een nachtje gezeten, om ons de dag erna naar Rotorua te laten rijden. Een paar weken terug heeft het schermpje van m'n telefoon het begeven... Ik kan nog wel bellen en smsjes ontvangen, maar ik kan het alleen niet zien of lezen... Dat is dus wel vrij lastig. Nou had ik wel nog een tweede telefoon meegenomen, maar die ligt nog bij Peter en Tania in Galatea. En aangezien we die dag in Rotorua aan zouden komen, vonden we het wel een strak plan om voor een dag een auto te huren en even naar Galatea te rijden (dat is tenslotte maar een uur met de auto uit Rotorua vandaan). Dus ik gebeld voor een huurauto, kon je alleen huren met een credit card! Ja, en die heb ik dus niet! Ging het hele feest mooit niet door. Dan maar een dagje relaxen in Rotorua, ook niet heel vervelend opzich, aangezien we alweer een paar dagen achter elkaar in de bus hadden gezeten en ik nog steeds niet helemaal was opgeknapt van m'n griepje.
Na twee nachten in Rotorua zijn we weer op de Kiwi bus gestapt richting Auckland. Onderweg stopten we nog in een plaatsje dat Matamata heet. Het was in deze plaats dat het Hobbitdorp voor Lord of the Rings werd gebouwd en ter ere van dat staat er midden in de straat in Matamata een groot bord met 'Welcome to Hobbiton' met een standbeeld van Gollum ernaast. Grappig detail hiervan is dat mensen dit zo vaak fotograferen, dat het er geen gras meer ligt rond Gollum, hahahah!! En ja, ook ik kon dit unieke moment natuurlijk niet aan mij voorbij laten gaan! ;) (zie foto's)
Vrijdagmiddag arriveerden we halverwege de middag in 'The Big Smoke', zoals Auckland ook wel wordt genoemd. Even wat statistische feitjes: wisten jullie bijvoorbeeld dat Auckland de 4e grootste stad ter wereld is? En wisten jullie ook dat Auckland groter is dan bijvoorbeeld London? Vast niet! ;) Nou, dat is dus zo. Anyway, veel hebben we niet gedaan in Auckland, omdat we er maar 1 nacht bleven. Maar natuurlijk zijn we wel even naar de Sky Tower gelopen, om ook die even in het echt te zien. Ik ben er nog niet in geweest, omdat m'n moeder volgende week komt en dan kunnen we samen met haar. :D
De volgende ochtend vertrokken we alweer vroeg uit Auckland (om 07.15 uur om precies te zijn) om ons te begeven naar Paihia in de Bay of Islands. Hier zijn we sinds zaterdagmiddag en ik ben blij dat ik de drukte en alle mensen van de grote stad heb kunnen ontvluchten!!! We blijven hier in Paihia tot en met het einde van de week. Even heerlijk een paar dagen rust: niks moet, alles mag. We zijn nu zowat een maand echt aan het rondreizen en ik merkte dat ik echt even behoefte had aan een paar dagen op dezelfde plek blijven. Wat dat betreft is backpacken net topsport ;) Bijna iedere dag in de bus, je tas inpakken/uitpakken, weeeeer in een ander bed slapen, weeeeeer met andere mensen op een kamer... Voor de mensen die denken dat je alleen maar aan het vakantie vieren bent, die zitten er best wel naast. Het is echt wel hard werken en je hebt echt je dagen nodig om bij te komen van alle indrukken die je op hebt gedaan en bij te komen van de lange zitten in de bus.

Gisteren hebben we overigens de dagtocht naar Cape Reinga gemaakt. Wederom vroeg uit de veren en om 07.00 uur in de bus, maar het was wel een ontzettend leuke dag. Alleen al vanwege de hilarische bus driver!!! :D Die kerel was echt zooo grappig!! Ik heb echt de hele dag in een deuk gelegen in de bus.
's Ochtends vertrokken we richting 90 Mile Beach. Onderweg stopten we nog bij een rainforest waar hele grote Kauri bomen staan. Deze bomen zijn 'tapu' (heilig) voor de Maori's en die moet je dan ook een beetje liefde geven door ze te knuffelen. Nou daar sta je dan in NZ een beetje een boom te knuffelen...! (zie foto's). Na de Kauri bomen reden we naar 90 Mile Beach waar we met bus en al over het strand scheurden richting het meest noordelijk puntje van NZ. Het strand van 90 Mile Beach is gewoon 'openbare weg' en daar mag je dus gewoon met 100 km/u met je auto overheen scheuren! :D Tumeki!!!! :D (dat is Maori voor 'awesome' en dat is weer Engels voor 'geweldig' of 'super tof' of iets wat daar op lijkt ;)). Nadat we 90 Mile Beach achter ons hadden gelaten, kwamen we in de duinen terecht waar we gingen sandboarden. Je gaat dan met een soort van bodyboard een super hoge zandduin op en dan op je buik liggend op dat board met een bloedvaart recht naar beneden! :D En het ging hard!!!!!!!!!!!!!!!! En het was steil!!!!!!!!! En je kunt je waarschijnlijk ook wel voorstellen dat als je eenmaal beneden was, je werkelijk helemaal van top tot teen onder het zand zat.... Zelfs na een uitegebreide douche van gisteravond zit er nu nog zand in m'n oren! Maar dat zand moet jemaar voor lief nemen, want het is wel echt super gaaf! :D Na het sandboarden hadden we drie kwartier lunch in een baai, waarna we weer in de bus sprongen om te rijden naar de plek waar we de hele ochtend al naar onderweg waren: Cape Reinga. Cape Reinga is ook 'tapu' land voor de Maori's, omdat zij geloven dat de geesten van hun overledenen via Cape Reinga naar hun laatste rustplaats in een soort van beloofde land gaan. Het is echt echt een prachtige plek en als je je dan bedenkt wat de plek voor de Maori's betekent, dat kun je het bijna voelen. Cape Reinga is tevens het meest noordelijk puntje van NZ, verder dan dat kun je niet! ;)
De rest van de middag zaten we weer in de bus terug naar Paihia. Even voor Paihia zijn we nog gestopt voor de 'overheerlijke' NZ fish & chips... Om nou te zeggen dat het echt lekker is... nee niet echt, maar ja het kostte ook maar NZ$ 6,- (iets minder dan 3 euro). Maar het maakte onze dag wel weer compleet! ;)

De plannen voor verder deze week:
Woensdag hebben we een zeiltocht geboekt. Heerlijk een dagje relaxed zeilen, zwemmen, snorkelen en kayakken door de Bay of Islands. Ik kijk er erg naar uit. Verder hoop ik dat het een klein beetje beter weer wordt, zodat ik ook nog lekker een dag of wat aan het strand kan liggen. Het is al een paar dagen bewolkt, niet koud ofzo, maar gewoon niet zonning. Dus het heeft dan niet heel veel zin om aan het strand te gaan liggen. Hoewel ik natuurlijk wel even een duik kan gaan nemen in de zee, want die schijnt wel lekker te zijn qua temperatuur. En misschien nog even een beetje m'n snorkel skilss verbeteren ;)

Nou, tot zover dan weer even een update van mij vanaf de andere kant van de wereld.

Liefs uit NZ!
x Leonie