Sydney & around

Maandagmiddag verruilde ik Wollongong weer voor Sydney en na een heerlijke (afacheids)lunch met Elaine aan de Fingers Wharf, zette ze me af bij het hostel. Op een paar boodschappen en een bezoekje aan de apo na heb ik die dag verder niet veel meer gedaan. Ik ben eind vorige week ontzettend verkouden geworden en omdat ik het veel te druk heb om ziek te worden, was de maandagmiddag er even om een beetje bij te tanken, want de drie dagen daarna moest er weer op volle sterkte van alles gedaan worden.

Op de dinsdag had ik een wine tour naar Hunter Valley geboekt. Hunter Valley is een wijnregio ten noordwesten van Sydney. Met een groep van 15 personen werden we gedurende de dag langs 4 verschillende wineries gereden. Het was jammer dat ik nog steeds verkouden was, want sommige subtiele smaken in de wijnen kon ik daardoor niet proeven. Maar het was wel weer erg leuk om te doen en ik heb best wel weer het een en ander geleerd over wijnen, smaken en het maken van wijn. En de omgeving is prachtig! Groene, glooiende heuvels met wijnranken en grote, chique huizen ernaast. De een nog mooier dan de ander.
Ik heb in NZ destijds ook een keer een wine tour gedaan en dat ging er toch echt wel heel anders aan toe dan deze. Daar schonken ze de glazen gewoon helemaal vol en was ik binnen een poep en een zucht hartstikke lam. Deze keer kregen we, waarschijnlijk zoals het hoort, kleine beetjes in de glazen, waarvan ik nog niet eens aangeschoten raakte. Misschien maar beter, gezien de aanhoudende verkoudheid.

Woensdag had ik afgesproken met Katharina, die ik 2 weken geleden in het hostel in Airlie Beach had leren kennen. We wisten toen van elkaar dat we om dezelfde tijd weer in Sydney zouden zijn en dus hadden we afgesproken om nog wat samen te gaan doen. Ondertussen had zij onderweg ook nog weer iemand leren kennen (Suzanne, een Nederlandse meid) en dus spraken we af om woensdag met z'n drieën naar de Blue Mountains te gaan. Het bleek vrij gemakkelijk om hier zelf met de trein te komen, dus dat is wat we deden. Na een treinreis van 2 uur voor 6 dollar (het kan dus wel, NS) stonden we op het station van Katoomba en liepen we vanaf daar naar Echo Point. Hier was een mooi (en vooral heel druk bezocht) uitkijkpunt. De bussen met veelal Aziatische groepsreizen reden af en aan en dus hielden wij het al snel voor gezien. We pakten de bus naar de andere kant van het dorp, waar de Scenic World is. Hier hebben ze 3 verschillende kabelbanen gebouwd en kun je diverse tracks lopen. Ons plan was om een beetje heen en weer te kabelbanen voor een paar mooie foto's en daarna via een walking track terug te lopen naar Echo Point. Jammer genoeg bleek die track gesloten te zijn en hoewel we van tevoren info hadden ingewonnen bij het visitor centre, bleken ze daar dus niet op de hoogte te zijn van de afsluiting (klein dingetje). Uiteindelijk kwamen we rond 20.30 uur weer terug in Sydney en omdat het Katharina's laatste avond in Australië was, besloten we 'op stand' te gaan eten in de 360° Dining van de Sydney Skytower. Even waren we bang dat we met onze casual kleding niet naar boven mochten, maar gelukkig hadden ze alleen een 'no thongs policy' (thongs is de Australische benaming voor slippers, in tegenstelling tot wat het in veel andere Engelstalige landen doet vermoeden). En even later zaten we aan de champoepel in het roterende restaurant met een waanzinnig uitzicht over Sydney by night. Katharina zou de volgende dag naar NZ vertrekken (jaloers, wil ik ook!) en dit was toch wel de ultieme afsluiting van haar trip.

Aan mijn tijd in Sydney was vooralsnog geen einde gekomen en die van Suzanne ook niet, dus spraken we af om de volgende dag nog wat sightseeing samen te gaan doen. De ochtend brachten we door in de stad zelf: Hyde Park, St. Mary's Cathedral (kaarsje voor oma opgestoken, zoals ik in elke kerk doe waar ik kom) en daarna naar de Opera House en Harbour Bridge. Daar hebben we natuurlijk uitgebreid foto's staan maken met onze camera's, selfie sticks and what not. Daarna hebben we de ferry naar Manly gepakt, een suburb aan zee, en zijn we op de fiets (met helmpjes op, wat een dom gezicht!) naar North Heads gereden. Fietsen mag in Australië, tot mijn ergernis, ook gewoon op de stoep. Soms zijn er wel fietspaden, maar die zijn soms ook ineens weer weg om even later weer tevoorschijn te komen. De logica hierachter is mij geheel onduidelijk, maar ik was al lang blij dat ik netjes links bleef fietsen de hele tijd. Vanaf North Heads had je een prachtig uitzicht richting de skyline van Sydney en we hebben er heerlijk zitten picknicken met een stokbroodje, philadelphia en hummus. Zo lang als het duurde om boven op de berg (ok, heuvel) te komen, zo rap waren we weer beneden. En dat was maar goed ook, want we moesten bijtijds de ferry terug nemen, omdat ik aan het eind van de middag het beklimmen van de Harbour Bridge op mijn programma had staan. En oh man, wat was dat gaaf! Die harbour bridge is wel een kuitenbijter, want je loopt continue trappen, maar het was alle inspanningen dubbel en dwars waard! Ik kreeg er een geweldig uitzicht over praktisch de hele stad voor terug. Echt heel erg van genoten en ik ben blij dat m'n mams me een klein beetje heeft zitten pushen om toch te gaan, want ik was het in eerste instantie niet van plan. Thanks, mammie!

Met deze laatste dag in Sydney komt er een eind aan dat gedeelte van mijn reis langs de oostkust, maar ik ben nog niet klaar.
Vrijdag vlieg ik naar Melbourne en de dag erna naar Alice Springs om vanaf daar een 3-daagse kampeertrip naar Uluru te maken (die grote rooie steen middenin de outback). Ik en kamperen, dat is niet altijd een even goeie combinatie geweest. Ik en enge beesten ook niet. Kamperen en enge beesten lijkt me verschrikkelijk. En toch ga ik het doen. #NietOmdatHetMoetMaarOmdatHetKan